Τα μικροσφαιρίδια γυαλιού είναι ένας νέος τύπος πυριτικού υλικού που αναπτύχθηκε τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Υπάρχουν πολλές ποικιλίες και ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών. Ο κόσμος δίνει όλο και μεγαλύτερη προσοχή. Η μέθοδος κατασκευής συνοψίζεται ως εξής. Οι μέθοδοι παραγωγής γυάλινων σφαιριδίων μπορούν να χωριστούν χονδρικά σε δύο κατηγορίες: μέθοδο σκόνης και μέθοδο τήξης. Η μέθοδος σκόνης είναι η σύνθλιψη του γυαλιού στα απαιτούμενα σωματίδια, μετά το κοσκίνισμα, σε μια ορισμένη θερμοκρασία, μέσω μιας ομοιόμορφης ζώνης θέρμανσης, τα σωματίδια γυαλιού λιώνουν και σχηματίζονται μικροσφαιρίδια υπό τη δράση της επιφανειακής τάσης. Η μέθοδος τήξης χρησιμοποιεί ροή αέρα υψηλής ταχύτητας για να διασκορπίσει το γυάλινο υγρό σε σταγονίδια γυαλιού, τα οποία σχηματίζουν μικροσφαιρίδια λόγω επιφανειακής τάσης. Μέθοδος θέρμανσης: Για γυαλί με γενική ή υψηλότερη θερμοκρασία τήξης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί θέρμανση με αέριο ή φλόγα οξυακετυλενίου και θέρμανση με φλόγα οξυυδρογόνου. για γυαλί με υψηλή θερμοκρασία τήξης, η συσκευή πλάσματος τόξου συνεχούς ρεύματος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θέρμανση. Μέθοδος πούδρας Στην αρχή χρησιμοποιήθηκε η πιο σκόνη μέθοδος. Η σωματιδιακή σκόνη γυαλιού ως πρώτη ύλη τοποθετήθηκε στη δεξαμενή και έρεε στη θερμή ζώνη του ακροφυσίου αερίου υψηλής απόδοσης. Οι γυάλινες χάντρες ελέγχονται από μια δυνατή φλόγα εδώ και ωθούνται στον τεράστιο θάλαμο διαστολής της συσκευής. Μέσω της θέρμανσης με φλόγα, οι γυάλινες χάντρες λιώνουν σχεδόν αμέσως. Στη συνέχεια τα σωματίδια μειώνουν γρήγορα το ιξώδες και διαμορφώνονται σε ένα ιδανικό σφαιρικό σχήμα που ικανοποιεί τις απαιτήσεις υπό τη δράση της επιφανειακής τάσης.
